Het gat dat zichzelf vulde, een hedendaags management-sprookje

Een manager had eens een gat.
Hij bedacht een aantal opties om dat gat te vullen, maar er was geen een optie bij waar hij echt vertrouwen in had.
Toen kreeg hij een geweldige brainwave. Wat als het gat zich eens vanzelf vulde ?
Wat als zijn probleem nou eens als sneeuw voor de zon zou verdwijnen zonder dat hij zich daar echt bewust voor hoefde in te spannen ?
Zou dat niet verrukkelijk zijn.
Ja, dat was beslist de beste oplossing. Dat hij daar niet eerder aan gedacht had !
Hij schaamde zich ervoor dat hij deze eenvoudige oplossing niet eerder had bedacht.
Diep van binnen knaagde wel een beetje twijfel, maar daar stapte hij overheen. “Op iedere oplossing valt wel wat af te dingen” hield hij zichzelf voor.

Die nacht droomde hij over een circus.
Een vrouw in een zachtgroene jurk heette iedereen welkom en gaf iedereen een plaats.
Een groep vrouwen in een goudgele hansop deden salto's in de trapeze, terwijl ze rijmpjes improviseerden rond bergen en dalen. Al snel deed iedereen mee. Een man in een donkerblauwe kamerjas deelde kaartjes uit waarop de beste strofen werden genoteerd. De opperstalmeester in zijn glimmend rode pak, wierp een blik op de kaartjes, keek het hele gezelschap langs, koos voor iedereen een opdracht, liet de gordijnen opentrekken en stuurde het hele gezelschap de wijde wereld in.
Een manager had eens een gat.
Hij deed vier stappen.
Het gat vulde zich vanzelf.